Patron

Patronką Integracyjnego Domu Dziecka „Paulinka” we Włocławku jest Paulina Anna Malecka, współzałożycielka Zgromadzenia Córek Najczystszego Serca NMP. Nazwa placówki „Paulinka” pochodzi od jej imienia. Urodziła się 9 lipca 1852 roku w majątku Skoczuny, położonym niedaleko Wilna na terenach dzisiejszej Litwy, w rodzinie Romualda Kaliksta Dominika Maleckiego i Pauliny z domu Narkiewiczównej. Wychowywała się w licznej rodzinie o korzeniach szlacheckich, którą przenikał głęboki duch patriotyzmu i religijności. Młodość Pauliny przypadła na trudny okres dziejów narodu polskiego – upadek powstania styczniowego, represje ze strony caratu. W domu rodzinnym otrzymała dobre wykształcenie i przygotowanie do życia. Znała język francuski, interesowała się muzyką, udzielała innym lekcji z tych przedmiotów. To wszystko nie wypełniało największego pragnienia jej serca- oddania swego życia Jezusowi. Rozkochana w Bogu postanowiła poświęcić swoje serce i ręce dla Jego chwały. Rozpoczęła życie zakonne w ukryciu nawet przed najbliższymi. Kiedy powiedziała rodzicom, ze chce opuścić dom i wstąpić do zakonu, spotkała się ze stanowczym sprzeciwem ojca i zatrzymaniem przez niego posagu. Paulina wytrwała w swojej decyzji. Zrezygnowała z tytułów, majątków, bogactwa po to, aby całym bogactwem jej serca był Bóg. Podjęła życie w ubóstwie zajmując się powierzonymi jej przez Ojca Honorata Koźmińskiego nauczycielkami, z których powstało Zgromadzenie Sióstr Sercanek. Wszystkie swoje siły oddała pracy dla ubogich dzieci i młodzieży, dla sierot, które potrzebowały domu. Walczyła o polskość w podopiecznych przez organizowanie tajnego nauczania języka polskiego, historii Polski, innych przedmiotów, ucząc katechizmu, przygotowując do sakramentów. Od 1889 roku życie Pauliny Maleckiej wypełnione było nieustannymi podróżami w celu zakładania nowych domów zakonnych i organizowania pracy w placówkach wychowawczych dla osieroconych i bezdomnych dzieci. Otwierała również jadłodajnie, ochronki, szkoły elementarne i zawodowe. Posyłała siostry szczególnie tam, gdzie wiara i polskość były najbardziej zagrożone – na tereny Rosji, aż po daleką Syberię. Była osobą nieprzeciętną, odznaczającą się głębią ducha, mocą wiary a jednocześnie wysokim zmysłem organizacyjnym. Wszystkie przymioty umysłu i serca wprzęgała w służbę Bogu i Ojczyźnie. Zdołała porwać nowo tworzącą się rodzinę zakonną do czynów wprost heroicznych na polu oświaty i wychowania, przyczyniając się w pewnym stopniu do zahamowania analfabetyzmu i rusyfikacji młodego pokolenia. Mimo iż wciąż borykała się z brakiem środków do prowadzenia założonych dzieł, nie wątpiła w pomoc Opatrzności Bożej. Jej ufność nie była zawiedziona. Razem z siostrami przeszła wiele prześladowań ze strony rządu, gróźb, rewizji i upokorzeń. Pełna Bożej energii nie bała się trudności i nie zniechęcała się nimi.

Paulina Malecka przez 36 lat sprawowała urząd przełożonej generalnej, splatając swoje życie z historią Zgromadzenia. Przyczyniła się do jego dynamicznego rozwoju i przetrwania pośród „burz dziejowych” narodu polskiego. Wielkim ciosem było dla niej bezprawie, którego dokonały władze sowieckie w latach 1917 – 1923, zawłaszczając 40 placówek wychowawczych znajdujących się na terenie Rosji. Siostry zmuszone były wraz z dziećmi ewakuować się do odrodzonej Polski i rozpoczynać od podstaw działalność apostolską. Matka Paula z powodu choroby nie mogła aktywnie włączyć się w organizację nowych placówek, kolejny raz wykazała się hartem ducha, wytrwałością i zaufaniem Bożej Opatrzności, zapalając siostry gorliwością i zapałem apostolskim.

Zdobyła zaufanie hierarchii kościelnej, uzyskując Dekret Pochwalny dla Zgromadzenia od Stolicy Apostolskiej i zatwierdzenie Konstytucji. Matka Paula Malecka zmarła 28 września 1927 roku w Nowym Mieście nad Pilicą. Jej duch trwa w Zgromadzeniu bardzo żywo, czego dowodem są prace podejmowane przez siostry w przedszkolach, szkołach, domach dziecka, tam gdzie zachodzi potrzeba.